top of page

Tsja, het is een lang verhaal, dat van Beatniks & Bromnozems, waarschijnlijk het langstlopende radio-programma ooit.

 

Ik ben namelijk begonnen bij de ziekenomroep "Nomen Nescio" in Goes, dat moet in 1980 geweest zijn. Ik hoorde toen Herman Stok bij de VARA en dacht wat die gozer kan, kan ik beter. Eén telefoontje naar de ziekenomroep was genoeg om als technicus aangenomen te worden. Je moest niet veel kunnen en als je maar plaatje scherp kon zetten, was het al goed. Nou, mijn technische vaardigheden bij de test duurden welgeteld twee singeltjes, toen switchte ik al naar de microfoon.

 

Een verzoekplaten programma, dat mocht ik wel maken. Dat vond de leiding wel oké. Een naamloos programma voor gezichtsloze luisteraars.

 

Er waren daar twee kleine studiootjes, maar wat een apparatuur zeg ! Twee Philips bandrecorders, twee draaitafels en een cassettedeck, alles gekoppeld aan een mengpaneel. Je moest daar in duo werken. Een presentator en een technicus. Dus kreeg ik een technisch maatje : Wilfried. Die wist alles van de hits, dus dat was makkelijk voor mij. Ik hield toen alleen maar van Creedence Clearwater Revival en die waren al uit de mode in die tijd. Maar er was daar een platenarchief van zo'n achthonderd elpees en een paar honderd singeltjes. Vinyl weliswaar, want de CD moest nog uitgevonden worden.

 

Veel gelachen daar en veel plezier gehad met de andere collega's. Vooral als ik moest invallen bij Yvonne, de mooiste presentatrice van het hele stel. Blond ook. Moest haar mond opendoen als het "rode lampje" aan ging. Bij haar kreeg je andere associaties als het rode lampje aan ging. Afijn, ze was altijd te laat of te vroeg met praten. Dat kwam omdat het rode lampje niet groter was dan een speldeknop en ergens aan de zijkant van de studiomuur was bevestigd, en ze nooit in de gaten had dat het aan of uit ging. En kwebbelen deed ze, alleen nooit op het juiste moment. Na een jaar hebben ze er een stoplicht voor Yvonne opgehangen. Hielp ook niet, timing was haar slechte kant. Maar ze was aantrekkelijk en daarom mocht ze blijven.

 

Ik had ook een collega die leed aan epilepsie. Hadden ze me niet verteld. Zoontje van de notaris uit Goes en vanwege de subsidies mocht hij ook techniek doen. Nou, op een gegeven moment waren we met het programma bezig en hij zou een plaatje opzetten. Op het moment dat hij de naald in de groeven wilde plaatsen, kreeg meneer een aanval en denderde met z'n voorhoofd op de platenspeler en donderde via het mengpaneel achterover op z'n rug. Ik kreeg haast een rolberoerte en vloog vanachter het glas naar hem toe. Schuimbekkend en wild trappend lag hij daar. Ik wist niks anders te doen dan hem een beetje om te draaien en te roepen : "Albert ! gaat het ?". Hij kwam weer bij en ging gewoon verder met het plaatje opzetten, zich verwonderd afvragend waar ik nou vandaan kwam.

 

Een paar jaar heb ik daar met plezier gewerkt, al wist je nooit voor wie je het nou allemaal deed. Er kwam eens een mevrouw vanuit Hilversum, die ons team ging beoordelen op kwaliteit. Ze had voor de KRO, NCRV, VARA en weet ik niet wat gewerkt. Annemarie heette ze en was toen zeker al de vijftig gepasseerd. We moesten allen afzonderlijk een demootje voor haar maken.

 

Om een lang verhaal kort te maken, ik kwam als beste uit de bus. Moest het maar eens hogerop proberen. Nou, dat heb ik geprobeerd. De VARA zt vol net als de rest van Hilversum. En je moest wel een kruiwagentje hebben. Heb nog even in het tuinhuis wezen struinen, maar er stond er geen.

 

In het nabij gelegen nieuwe Psychiatrisch Ziekenhuis werd een huisomroep opgericht, modern en snel. Dat was wel kaassie voor Koomen. Solliciteren was niet nodig, ik werd aanbevolen.

 

 

Part 2

Nou, en daar waren we dan. Bij "Radio PZZ". M'n eerste transfer. Gratis naar een professionele omroep, dat was nog eens wat. Weliswaar een huisomroep, maar toch. Daar ging ik het dan wel even 'maken'. Dat dat even tien jaar zou duren, kon ik ook niet vermoeden. Ook weer met Wilfried als technicus, maar niet voor lang, want mijn nieuwe techneut was beter. Gerard was en is nog steeds zijn naam.

 

Lange slungel, goeie technicus, en altijd de foute kant van mijn muzieksmaak willen draaien. Dat is een beetje mijn lot, want ook Arie - die later in het verhaal zal opduiken - heeft die makke.

 

Al die jaren in het Psychiatrisch Ziekenhuis Zeeland zijn omgevlogen, zó naar m'n zin had ik het daar. Ze hadden een hele goeie studio daar, mooie apparatuur en de presentatieruimte was afgetimmerd met van die geluiddempende schuimrubberen eierdozen, anders kan ik het niet omschrijven. En ze waren nog groen ook. Maar voor onze stemmen was dat beter. De collega's ( tien stuks ) waren geen onbekenden, want de helft was meegekomen vanuit Nomen Nescio. Ja, ook Yvonne.

 

De organisatie van het radioteam was superstrak en werd geleid door Loek. Je moest altijd tussen je plaatjes door de activiteiten die daar plaatshadden voorlezen, of het menu van het bedrijfsrestaurant oplepelen, of de sportkalender aanprijzen, man, je had alleen nog tijd over om Creedence Clearwater's "I Heard It Through The Grapevine" te draaien, maar ja, die duurde dan ook 11 minuten en 8 seconden. Maar leuk was het allemaal wel.  Ook moest ik daar voor het eerst een naam voor het programma verzinnen. Want het verzoekprogramma-niveau had ik achter me gelaten en mocht een eigen invulling gaan geven aan een uurtje "Koomen".

 

Denken en verzinnen met Gerard en ja hoor .. het kindje ging "Achttien PK" heten. 18 Platen in een uur door Peter Koomen. Foutje. Je kan maar 13 plaatjes in een uurtje draaien. Maar dat hadden ze daar toch niet door. En zo is heel langzaam de formule voor het huidige programma ontstaan. Altijd openen met een Beatles nummer, dat klonk altijd goed, wat nieuwe platen mee en hup draaien maar. De programma's werden opgenomen op van die 18cm spoelen op Revox Recorders, en op een later tijdstip uitgezonden en Loek zette de tapes op.

 

Het programma was inmiddels gegroeid naar twee uur en tussen beide uren hielden we even pauze en gingen Gerard en ik een biertje pakken in de kantine.

 

Altijd lachen daar met een paar bewoners zoals Dikke Albert of Han Kooman, die de mooiste verhalen kon vertellen over van alles en nog wat. Of je lag dubbel van de belevenissen van Ome Jaap. Wij kregen daar als vrijwilliger de koffie voor niks, maar dat wisten de patiënten niet. Dus dan ging ik in de rij staan en zei ik tegen iemand naast me dat ik het vertikte om te betalen voor zulke smerige koffie en liep dan weg met twee bakkies. Heel de rij op tilt en moord en brand schreeuwen tegen de koffiejuf, maar die wist natuurlijk wel beter. En wij hadden weer even lol.

 

De "Cowboy" noemde ik hem. Zijn echte naam heb ik nooit geweten, maar vaak liep deze man als cowboy verkleed rond in het restaurant. Soms ook als ober of politie-agent. Had altijd een scheerspiegel bij zich om over z'n schouder iedereen te bekijken. Aardige kerel, waar je een goed gesprek mee kon voeren, al had je nooit een flauw idee waar het over ging. Maar bomen kon-ie, de cowboy. En hij wilde altijd een plaatje van Bob Dylan horen. Nou dat kon natuurlijk wel.

 

Maar en waren naast al deze ups ook downs. Gerard had het na een jaar of vier wel gezien en ging liever zijn tijd besteden aan de schietvereniging en thuis ging m'n eigen versterker naar de kloten. Kon ik niks meer voorbereiden. Paniek in de tent, want waar vind je nou zo gauw een versterker, behalve dan bij de hi-fi zaak ? "Nou", zei een collega van me : "Bij Arie, die heeft er wel drie !" Dus met Arie in contact gekomen en die had ook wel zin in de vacature van technicus bij mijn radioshow. Alleen die naam vond hij maar niks. Dus dat werd wederom brainstormen. Na een paar sessies werd "Achtien PK" omgedoopt tot "Rockzooi". Arie vond het prachtig en ik niet. Toch een jaartje gedraaid onder die naam. Toen hoorde ik bij de VPRO het alternatieve rock & roll programma van ene Fons : Nozems-A-Gogo. Dat vond ik meteen mooi en bedacht "Beatniks en Bromnozems". Sloeg op mij als beatnik en op Arie als motorrijder.

 

Ome Loek vond het ook allemaal prima, alleen inhoudelijk moesten we wat meer aan de doelgroep denken en wat thema's inbrengen. Geen probleem. Legendarisch zijn de uitzendingen geworden met Ruud die net deed of-ie een dansschool had in Rucphen. Ruud die ook als Sinterklaas zijn opwachting maakte, maar net zo makkelijk een roze Paashaas-pak aantrok en de studio binnen denderde. De kerstuitzendingen waren ook speciaal, vooral omdat ik uitblonk in het vinden van obscure uitvoeringen van de kerstkrakers. Alleen reageerde geen hond op de uitzending. Totdat een andere collega langskwam en "Eenzame Kerst" van André Hazes bij zich had. Hij is gek op Nederlandstalig en Brabander van geboorte. Zijn naam is dan ook Sjaan. Die Brabanders zijn rare jongens, want ze heten allemaal Suus, Trees of Sjaan. Maar ... "Eenzame Kerst" leverde een stortvloed aan telefoontjes en een ware stormloop in de studio op.

 

Legendarisch zijn ook de interviews die Arie en ik met enkele patiënten opnamen. We gingen dan het ziekenhuis in en ondervroegen iedereen die we tegenkwamen. Dikke Albert lulde honderduit over z'n ouwe Zündapp en Ome Jaap over een dag uit z'n leven. Hadden we twee cassette's van 90 minuten voor nodig. Maar ook serieuze gesprekken hebben we gehad. Met Stien bijvoorbeeld. En in een psychiatrisch ziekenhuis lijkt het als radiomaker wel leuk, maar het interview met Stien hebben we nooit uitgezonden. Een paar dagen later was ze er niet meer. Ze zag het leven niet meer zitten. En dat doet wat met je hoor. dat doet pijn. Dan heb je even geen zin meer.

 

Maar ja, zo is het leven blijkbaar. Net zoals de mensen in het PZZ - en met name Loek - alles doen om het iedereen naar de zin te maken. Playbacken was heftig in, jongens, in die tijd. Dus organiseerde Radio PZZ ook regelmatig Playbackshows. Dat was wat hoor. Koos Alberts en Madonna waren populair en werden het meest geïmiteerd. Zo goed zelfs, dat Koos Alberts met rolstoel en al van het podium in de toneelzaal afreed. Zo enthousiast was Albert, die Koos nadeed. Gelukkig mankeerde hij niks en stond gewoon op uit de rolstoel en won de eerste prijs.

 

Afijn, begin jaren negentig werd zo langzamerhand de wetgeving in radio-Nederland veranderd. Piraterij werd omgebogen tot legale lokale radio en in het nabijgelegen Heinkenszand werd de Borselse Lokale Omroep Opgericht. Kijk, en dat was nou weer een stapje hoger. Met Arie besproken of dat niks voor ons was en we besloten de stap te maken naar échte radio, door iedereen te ontvangen in Zeeland.

 

Dat was nog eens Kaassie voor Koomen. Het grote avontuur kon beginnen .....

 

Part 3

Dus ik solliciteren bij De Borselse Lokale Omroep Stichting. Kortweg ook wel de BLOS genoemd. Het is namelijk zo, dat iedere gemeente in Nederland zijn eigen lokale omroep mag stichten. Dus Borsele deed ook mee. 

En ja hoor, Koomen werd uitgenodigd. De baas daar heette Marcel en had een schat aan radio ervaring als piraat en ging nu de legalen leiden. Ik was binnen no-time aangenomen, want naast cultuurradio moest er toch ook "doelgroepradio" gemaakt worden en Beatniks & Bromnozems was een uitgelezen programma voor de rockers en bluesmannen in de regio. En, wat ook wel fijn was : de studio stond in Heinkenszand, maar moest nog helemaal opgebouwd en ingericht worden. Dus van uitzenden was voorlopig nog geen sprake.

In die beginperiode een beetje schilderen, behangen enzo en opeens was het zover ! De BLOS ging de lucht in onder de naam "Golden Wave FM" ! De opening zal me nog lang heugen, want het was een waar spektakel. De burgemeester opende het station, de drumband van "Euterpe" trommelde er lustig op los, er was een prijsvraag voor de kids uitgeschreven en ga zo maar door. Als klapper gingen we gelijk maar die eerste 24 uur live. Arie en ik waren ingepland om 03:00 's-nachts. Vroeg je nest uit dus. Maar wel leuk. 

Ook de reguliere uitzendingen liepen als een trein, behalve als Marcel als technicus moest invallen, want die kwam doodleuk een kwartiertje later. Moest ik het alleen maar zien te rooien. Zweetaanvallen inclusief klamme handjes gehad, maar het ging. Het ging zelfs zo goed, dat mij gevraagd werd om ook op zaterdagmiddag het sportprogramma te maken. Graag gedaan, met wedstrijdverslagen en al. 

's-Maandags avond was geprogrammeerd voor Beatniks, dat was handig. Ook handig was het café aan de overkant van de straat. Draaide ik een lekker lang nummer van The Doors, kon ik gauw even wat biertjes halen. De uitzendingen werden steeds lolliger. Mooie mensen ook daar weer tegengekomen. Een vage reggae-gozer die ook een uurtje Bob Marley wilde - en kreeg -, een gast zo groot als een kleerkast die heavy metal draaide en wat dacht je van Ellie ( mán wat was ze blond ) die het verzoekprogramma "Met Ellie In De Lucht" maakte. Ik had ook een collega die een show van twee uur vulde met slechts één ceedeetje. Een dubbelaar weliswaar en hij vond dat daar genoeg op stond. Al met al een hele leuke pionierstijd. En toen kwam 't. 

Finance & Romance

Het leek allemaal romantiek, zo'n radiostation, maar in werkelijkheid was het sappelen en buffelen. Huur betalen, gas & licht, het hoort er allemaal bij.  Inkomsten kwamen uit subsidie en reclame-opbrengsten. Maar het was allemaal hier te kort en daar te breed. "Golden Wave FM" hield er na amper een jaar mee op. En ik dus ook. Wat nu ?

Nou, in Goes hadden ze ook een omroep. "Radio Goes". Of ik daar mocht draaien ? No sweat en dus wij daarheen. Radio Goes zat op de markt op zolder bij Hotel Bolsjoi. Was een kleine studio en een grote presentatieruimte. Daar ontmoette ik Eduard, man met een machtige stem ( van de zware shag ) die zijn cd's als bierviltje gebruikte. Deze sloegen dan ook regelmatig over, zoals dat heet. Daar kon geen cd-speler tegenop. Als wij het programma hadden gemaakt gingen we altijd nog even een pilsje happen in de bar van Bolsjoi. En daar trof ik hem voor het eerst : Jan Blok. Zeeland's eerste en echte rocker. Verhalend van zijn reis naar Memphis of van zijn memorabele optredens met The Juke Joints. Heel gezellig en voor je het wist werd het licht. Af en toe ook een graag gehoorde gast in Beatniks & Bromnozems. En dan draaide ik altijd met veel plezier "Send Me Some Lovin'" van Little Richard voor hem. En nog. Ik zal hem missen, al denkt mijn vrouw daar waarschijnlijk wat anders over. Maar goed. So be it.

Ook bij Radio Goes zagen ze al gauw de bodem van de geldkist. Zelfde liedje weer. Op dat moment was er maar één goed en populair radiostation in Zeeland en dat was Maximaal FM. Daar wilde iedereen wel werken, ik ook. Maar je moest daar eerst door een ballotage-commissie, heren met de titel "stemverkenners" beoordeelden of je goed genoeg was. Nou, ik was goed genoeg. En Arie ook, hoewel die geen stemtest hoefde af te leggen. Ik vermoed dat Arie op zijn uitstraling werd aangenomen. Al werd die bij tijd en wijle af en toe gek van me, van al dat verhuizen naar die radiostations. Maar dit was de ware "tracktocht".  

Bij Maximaal FM Middelburg was het prettig toeven, koffie gratis en op zon- en feestdagen een kratje in de studio. Man, dat ik geen alcoholist ben geworden de afgelopen jaren. Maar goed, hilarische afleveringen daar gemaakt. Tot 2000 bijvoorbeeld had ik nog nooit een vrouwelijke artiest gedraaid. Was ik nog trots op ook. Voor de gein maakten we een aflevering met alléén maar females. Nou dat heb ik geweten ! De telefoon stond roodgloeiend, ik werd overladen met complimentjes, maar ook met de vraag of ik wel goed bij m'n hoofd was. Vanaf die dag heb ik ook de bluesmadammen, singer-sonwritsters en rock & roll ladies nooit meer genegeerd.

Ook bij de specials in december probeerde ik altijd wat speciaals. Zo hadden we rond Sinterklaas een aflevering waarin ik drie Sinterklazen had uitgenodigd, zonder dat ze dat van elkaar wisten. De ene kwam binnen en was bloednerveus voor de quiz die ik voor 'm had bedacht. Maar een kwartiertje later kwam Sint 2 de studio binnenwandelen. Dus Sint 1 over de rooie en roepend wat kom jij hier nou doen ! Die twee kregen een beetje mot en wij hadden lol. Zeker toen tien minuten later Sint nummero 3 zich meldde. Toen was de stoomboot aan en had ik nóg meer lol. Afijn, alles werd toen bijgelegd en we hebben een bére-uitzending gemaakt.

"Parels voor de Zwijnen" was ook een vast onderdeel in het programma, mijn goede vriend Ronny van Cadsand deed dat. Hij mocht een geweldige rootsplaat altijd aanprijzen en dan draaiden we daar twee nummers van. Hij bracht zeg maar de "country" in Beatniks. Wat wij een goeie plaat vonden, vond hij maar niks en andersom. Toch een paar jaar volgehouden.

In de directie van Maximaal FM vond toen een splitsing plaats, waarna een groep TV ging maken op Heinkenszand. Toen veranderde de radioafdeling ( die gewoon in Middelburg bleef ) haar naam in Cool FM. Na een jaartje gingen ze ook op Heinkenszand radio maken. Commerciële radio én in stereo én op de kabel in heel de provincie. Ik kon m'n geluk niet op. Onder luid gezucht en gesteun van Arie zijn we weer naar daar verhuisd.

 

Prachtige twee jaren daar meegemaakt, waar we ook op maandagavond werden geprogrammeerd. Dan ging ik 's-ochtends even bij collega Gerard van der Hoeven langs om in zijn live-show een praatje te maken om te zeggen wat we 's-avonds zouden uitvreten. Want eens in de maand hadden we in Beatniks wel een bandje staan. Schitterende uitzendingen gemaakt met The Kings Of Cool uit Zierikzee, met de Bevelandse rock & roll band The Bandox - waar de drummer op de gang moest zitten, omdat de studio te klein was -, fantastisch was de akoestische set die The Juke Joints ten gehore gaven en niet te vergeten de performance van Danny Vera. De opnames van die avonden bewaar ik in de kluis.

 

Finance & Romance II

 

Maar ook hier ging de radio op de fles. De kosten waren hoger dan de baten. Heel jammer. En ik was dus een soortje werkeloos. En daar kon ik niet tegen. Belletje naar Middelburg dan maar en ik mocht zonder hard feelings weer bij Cool FM komen werken. Maar ook dat duurde niet lang, zelfde probleem als overal. De duiten.

Later is datzelfde Cool FM omgetoverd naar Walcheren FM, maar daar had ik geen trek in. Plaatjes draaien uit een computer is geen plaatjes draaien. Dus een jaartje niks gedaan en toen konden we naar Radio Schouwen Duiveland. Leuk, vrij, zelf je programma maken, en dat mag nu al een aantal jaren lang. 

 

 

 

​

 

MORE PICTURES

THE STORY OF BEATNIKS & BROMNOZEMS

bottom of page